Srebrne Jabłko 2010 dla Henryki Krzywonos i Krzysztofa Strycharskiego

Henryka Krzywonos mieszka z mężem, Krzysztofem Strycharskim w Glinczu, w gminie Żukowo. Ich historia małżeńska urzekła czytelników miesięcznika Pani, którzy oddając swoje głosy na tę parę postanowili uhonorować ją statuetką Srebrne Jabłko. Jabłko rozkłada się na dwie połówki. Na każdej z nich wygrawerowane jest imię współmałżonka.

- Nasze „jabłko" składa się z zupełnie różnych połówek - opowiada pani Henryka. - Ja jestem emocjonalna, niekonsekwentna, miękka, zwłaszcza dla dzieci. Mój mąż to wzór stanowczości i spokoju. Jesteśmy różni, dlatego się uzupełniamy. Najważniejszy w małżeństwie jest wzajemny szacunek. Jest to podstawa, na której dopiero można budować to zwariowane uczucie jakim jest miłość. Szacunek i wiara w siebie. Trzeba się też lubić - zaznacza. - Wtedy każdy dzień rozłąki przypomina jak dobrze jest nam ze sobą.

Henryka Krzywonos i Krzysztof Strycharski są małżeństwem od 24 lat. Dzięki nagrodzie Srebrne Jabłko spędzili ze sobą „sam na sam" dwa dni w hotelu Polonia w Warszawie. Sami pierwszy raz od 21 lat. Przedtem - zawsze byli z rodziną, z dziećmi.

Henryka Krzywonos bardzo cieszy się z przyznanej nagrody. Podkreśla, że najważniejsze znaczenie ma dla niej to, że ludzie, czytelnicy zdecydowali o takim wyborze. Tak, cieszy się, ale jednocześnie żałuje pozostałych:

- Głosowałam na Andrzeja Grabowskiego i jego żonę. Szkoda, że nie wygrali...

Tradycja przyznawania statuetek sięga 1993 roku. Henryka Krzywonos i Krzysztof Strycharski zajęli pierwsze miejsce, druga nagroda powędrowała do Marii Czubaszek i Wojciecha Karolaka, trzecie miejsce zajęli Kamila i Andrzej Łapiccy.

Pani Henryka jest także nominowana przez Twój Styl do tytułu Kobiety Roku. Można oddawać głos na mieszkankę naszej gminy do 13-go lutego.

Henryka Krzywonos pomagała internowanym podczas stanu wojennego, była też kolporterką wydawnictw podziemnych. Po podpisaniu w Stoczni Gdańskiej porozumienia z dyrekcją i ogłoszeniu przez Lecha Wałęsę końca strajku wraz z Aliną Pienkowską, Anną Walentynowicz i Ewą Osowską zatrzymywała na bramach robotników opuszczających stocznię, co zapobiegło zakończeniu strajku. 31 sierpnia znalazła się wśród sygnatariuszy porozumień sierpniowych, wkrótce została odwołana z prezydium MKZ Gdańsk przez komitet założycielski NSZZ "Solidarność" w jej zakładzie pracy.
Represjonowana, objęta została nakazem opuszczenia Gdańska, pozbawiona możliwości zatrudnienia. Podczas jednej z rewizji została dotkliwie pobita, na skutek czego straciła ciążę.
Od 1994 prowadziła rodzinny dom dziecka w Gdańsku, wychowując łącznie wraz z mężem dwanaścioro dzieci.
Henryce Krzywonos został poświęcony film dokumentalny Świat bez tajemnic - Oni zrywali Żelazną Kurtynę - Polska, Henryka Krzywonos i narodziny Solidarności w reżyserii Małgorzaty Buckiej (produkcja Francja 2008) oraz książka Agnieszki Wiśniewskiej Duża Solidarność, mała solidarność. Biografia Henryki Krzywonos.

(UG Żukowo)