Łukasz Benkowski z Kartuz odnalazł powołanie

O powołaniu i wyborze drogi życiowej rozmawiamy z ks. Łukaszem Benkowskim z Kartuz, który niedawno przyjął święcenia kapłańskie.

- Co to jest powołanie?
- To wewnętrzny, wypływający z serca, głos. Kiedyś powołanie kojarzyło się z kapłaństwem. Dzisiaj ma szersze znaczenie, np. powołanie do konkretnego zawodu.

- Jaka była historia powołania księdza?
- Już w czwartej klasie szkoły podstawowej wiedziałem, że chcę zostać księdzem. Urodziłem się 3 maja, w święto Matki Bożej, której moja mama jest wielką czcicielką, a poza tym ofiarowała mnie Jej. W ostatnich klasach szkoły podstawowej poznałem siostry szarytki z Kartuz. Wyczuły one moje powołanie do kapłaństwa i zaczęły tłumaczyć, co to za głos, który mnie woła. Ale trzeba podkreślić, że do niczego mnie nie zmuszały, pozostawiając wolny wybór. W liceum przeżywałem kryzys. Miałem świadomość swoich słabości, wad. Postanowiłem stłumić powołanie, jednak nie znajdowałem radości życia. Podczas matury zdecydowałem, że wstrzymam się z pójściem do seminarium. Pracowałem fizycznie przez trzy lata i nie rozumiałem, dlaczego Bóg postawił mnie w tym miejscu. Z perspektywy czasu wiem, że dzięki temu nauczyłem się życia. Nie wiem, czy bez tego doświadczenia rozumiałbym człowieka i jego problemy. Gdy podjąłem decyzję, w sercu zapanowała wielka radość i spokój jakich jeszcze nigdy nie doświadczyłem. W drodze powołania pomogło mi wielu ludzi, którzy okazywali wsparcie duchowe i materialne, m. in. przyjaciele, parafianie. Nieoceniona była pomoc ks. Piotra Krupińskiego.

- Niedawno przyjął ksiądz sakrament kapłaństwa. Co się zmieniło?
- Zmieniło się w sferze duchowej. W momencie bierzmowania i święceń doświadczyłem niesamowitej wewnętrznej siły, pewności swojego wyboru. Trudno to opisać. Wrażenie tego, że oddaje się komuś całkowicie, że Jezus mną kieruje.

- Wielu młodych ludzi stoi przed wyborem drogi życiowej. Jakich udzielił by ksiądz im rad?
- Szukać głosu powołania w sercu, w modlitwie. Nawet jak ktoś się nie modli, to słyszy wewnętrzny głos, który wskazuje mu drogę. Nie można się lękać, tylko nią pójść. Wtedy zyska się radość życia.